17.08.2016
Vandaag maakte ik kennis met een jongeman. Hij wil opruimen. Spullen uit het verleden noemt hij ze, ze voelen aan als een loden last. Zelf kan hij er niet mee beginnen. Bang om opnieuw geconfronteerd te worden met de nare dingen die er zijn gebeurd.
De dozen staan verspreid over de vloer in een slaapkamer. “Zo kan het ook niet” , zegt hij. “Als ik er niets mee doe blijft het hier altijd zo staan, dat wil ik niet”.
We hebben een afspraak gemaakt om aan de slag te gaan. Dit is geen klus waar je te gemakkelijk over mag denken. Het uitzoeken van emotioneel beladen spullen raakt gevoelige snaren.
Maar wat dapper van hem om hier hulp bij te vragen….De eerste stap op weg naar een opgeruimde toekomst!
It Oersicht - 19:08 @ Uit de praktijk | Een opmerking toevoegen